maandag 8 januari 2024

Een frisse wandeling

Vanmiddag ben ik op de fiets (tegen de koude noordoostenwind in!) naar het Bezoekerscentrum gereden, om van daaruit een wandeling te maken. 



Het heeft gevroren vannacht. Daardoor hangen er nu van die prachtige ijspegels aan het dak van het Bezoekerscentrum.


Ik loop de Benderse af en sla dan linksaf het fietspad op naar het Achterlandseveen.
In het weiland links zie ik verscheidene wissels. 
Hier zie je haren die achtergebleven zijn van de dieren die onder het draad zijn doorgelopen. (Dassen?) 



Door de vele regen van de afgelopen weken staan er hele stukken onder water. 
De vorst heeft daar nu mooie figuren in gemaakt. 



Ook deze bomen staan met hun voetjes in het (ijskoude) water.



Het Achterlandseveen...



... met het bankje waar je nog steeds met je voeten in het water moet zitten.



Een van de stuwen waarmee men de waterstand in het Dwingelderveld enigszins kan reguleren.
Zo te zien is het water een beetje gezakt, te zien aan het ijs aan de randen.



Op een half vergane boom zie ik iets bijzonders. 
Het is de popkamer van een of andere schorskever of boktor. 
Al met al zo'n 5 cm in doorsnee.



Omdat het ook nog iets heeft gesneeuwd, kun je nu heel goed de wissels van bijvoorbeeld reeën zien.



Ik ben nu aangekomen bij de leisloot. Hij staat helemaal vol en het water stroomt er met kracht door.



Zonder laarzen kun je niet over het pad naar dit bruggetje. Maar aan de overkant van de sloot hebben mensen al een soort olifantenpaadje gemaakt, dus het bruggetje is van de andere kant wel te bereiken.
Er heeft zich een dikke laag schuim gevormd voor het bruggetje (dat is dus geen sneeuw...).



Je moet wel hele lange benen hebben, wil je de eerste stapsteen kunnen bereiken. 
Iemand heeft er een plank neergelegd, maar daar waag ik me niet aan. Te wiebelig ;-)
Dus ik ga terug.
 


Dit is het zandpad! Nog steeds niet te belopen. Misschien, als het door blijft vriezen, kun je er over een paar dagen overheen schaatsen!






Het bankje staat er maar zielig bij, zo midden in het water...



Een gatenboom.


Dit is het werk van schorskevers. 
Ze laten zogenaamde vraatgangen achter onder de bast van een boom.



Weer terug bij het Bezoekerscentrum kan ik het niet laten om nog één foto te maken van die prachtige ijspegels. Deze heeft zich in tweeën gesplitst.

Ondanks de kou (waar ik trouwens helemaal geen last van heb gehad), was het een heerlijke wandeling.

maandag 15 mei 2023

De morgenstond heeft goud in de mond...

Zaterdagochtend hebben we de wekker op kwart over vijf gezet, om lekker vroeg in het Dwingelderveld te zijn om te genieten van de stilte en van wat er op ons pad komt. En ik kan je vertellen: er kwamen erg leuke dingen op ons pad!


We fietsen langs het Bezoekerscentrum richting de hei. De maan staat nog aan de hemel.



De zon is juist opgekomen en staat als een knalrode bal aan de horizon.



Ganzen vliegen al met veel kabaal naar hun foerageerplekken.



De heidekoeien staan bij te komen van de nacht.



We zetten onze fietsen bij de schaapskooi van Johan en gaan lopend verder.
Langs het Smitsveen richting de weg Lhee-Kraloo.
En daar staan ze! In een weilandje vlakbij. Twee kraanvogels!
Ze zijn blijkbaar net "op", want ze staan zich uitgebreid te poetsen, zich klaarmakend voor een nieuwe dag.













Wat zijn het fantastisch mooie vogels! 
Het lijkt nu toch alsof ze ons in de gaten hebben, dus na héél veel foto's te hebben gemaakt, vervolgen we onze weg over het zandpad. Wát een kado op deze vroege morgen. Onze dag is nu al goed! :-)



Net toen ik René vertelde dat dit het leefgebied is van de grauwe klauwier, zien we er eentje zitten!
Ook een prachtig vogeltje.



De brem staat in bloei. Het maakt dat alles er zonniger uitziet. 



Verderop in een weilandje zien we drie reeën staan. Het lijkt alsof de meest linkse ons in de gaten heeft, terwijl we heel ver weg staan.



Het lijken wel hunebedden, zo van veraf, maar het zijn schapen!



Zelfs van deze afstand zie je de kerktoren van Ruinen.



We beginnen inmiddels aardig trek te krijgen. 
Tijd voor ontbijt op een heerlijk plekje met uitzicht op het Koelevaartsveen.




Tijdens het ontbijt horen we een wielewaal, maar we zien hem maar steeds niet, totdat hij in een eik vlakbij gaat zitten...



... maar ook dan is het heel moeilijk om hem goed op de plaat te krijgen tussen al die bladeren.
Dit is de beste foto die ik kon maken. Prachtige vogel!



We vervolgen onze weg onder het frisse groen van de beuken door, richting de schaapskooi. 



We lopen nog even het rondje over het familiepad.



Daar zien we deze spin met z'n web tussen het riet.



Een bruine daguil komt net aanvliegen.



En daar komt de schaapskooi alweer in zicht.



De schapen zijn al wakker en staan te popelen om naar buiten te gaan.
Sommigen staan tegen elkaar aan te bokken alsof ze rammen zijn.



Het is inmiddels bijna 9 uur, we pakken de fietsen en gaan over de hei weer terug op huis aan.
En natuurlijk staan de koeien precies voor het rooster waar wij overheen moeten.
Dat doen ze expres, omdat ze weten dat ik er zo'n hekel aan heb om tussen ze door te moeten fietsen. ;-)



woensdag 3 mei 2023

Reeën, reeën en nog eens reeën...

 Gisteravond ging ik met m'n vriendin Gea wandelen vanaf het Bezoekerscentrum richting de Anserdennen. Ondanks dat het meivakantie was, was het opvallend rustig in het bos. Qua mensen dan, niet qua dieren die we zagen...



Vanaf de parkeerplaats werden we nagekeken door een roodborstje.



Er komen steeds meer kaboutertjes bij! Deze had ik nog niet eerder gezien.



Twee oortjes in het gras. Een haas!




Het draaikolkje in de leisloot is er nog steeds. Ik snap nog steeds niet hoe dat ontstaat!



We hopen natuurlijk altijd dat we reeën zien, daar worden we altijd heel erg blij van. 
En nu zien we ze in een weilandje waar we ze helemaal niet verwachten. 



En even verderop zien we er een nét boven het hoge graan uitsteken. Prachtig!



Bij de oude ijsbaan aangekomen, horen we vreselijk kabaal van twee Canadese ganzen. 
We snappen niet wat er aan de hand is, want we zien verder niets bijzonders. 
Zal wel gewoon territoriaal gedrag zijn.



Ondertussen hebben we natuurlijk ook oog voor de kleinere dingen.


... zoals een paar uitgebloeide paardenbloemen. Altijd mooi.



In de verte zien we weer een ree. Volgens mij is ze aan het wildplassen ;-)



Het zijn er twee! Samen wandelen ze verder door het weiland.


We kijken nog even bij "ons" vennetje, waar de ronde zonnedauw alweer tevoorschijn komt.



Vanuit het weggetje in het bos zien we warempel wéér reeën staan in een weilandje. 
Hier zie je er drie staan. Eentje een beetje onduidelijk helemaal achteraan.



Twee reeën en twee ganzen in één shot!
Zijn dat nou dezelfde Canadezen als die we bij de ijsbaan zagen??

Terug bij het Bezoekerscentrum dronken we onze meegebrachte koffie, terwijl de vogeltjes om ons heen om het hardst zaten te zingen. 

Het was een avond om nooit te vergeten. Wat hebben we veel gezien!