Eindelijk: ijshaar!!

Vandaag heb ik voor het eerst in m'n leven iets gezien waar ik al vaak over had gehoord, maar nog nooit had ontdekt: ijshaar!

IJshaar is een zeldzaam natuurlijk verschijnsel waarbij een haarachtige, wollige ijsstructuur ontstaat op dood en nat kernhout van loofbomen. Meestal kun je het alleen 's ochtends vroeg zien, maar blijkbaar waren de omstandigheden vanmiddag nog zodanig dat het toen ook nog te zien was. 

Wat een geluk!

We besloten vanmiddag om de gele wandelroute vanaf Smalbroek te gaan lopen. 

Een route van ongeveer 6 km.

Zo zag de parkeerplaats eruit: behoorlijk nat. 

De meeste mensen besloten dan ook om de auto op een andere plaats te parkeren.

Dit was dus het pad hè, niet een sloot.

Het ijs op de plassen liet mooie structuren zien.

Wat ik in een vorig blog al vertelde, dat er door de sneeuw heel veel takken waren afgeknapt, was ook hier het geval. En natuurlijk lagen de takken dwars over het pad.

Het waren niet alleen dunne takjes, ook deze knaap was finaal afgescheurd.

 Ook enkele jeneverbessen moesten eraan geloven.

Dit is het Kliplo, een prachtig veentje. 

Je moet wel even van de gele route afwijken om het te zien.

Het Kliplo dankt z'n naam aan het feit dat het veentje een ondoorlatende laag in de bodem heeft 

die 'oerbank' of  'klip' wordt genoemd.

We zagen veel sporen van reeën. Hier zie je ook heel goed de afdrukken van de beide bijhoeven.

Dit is de Meeuwenplas. In deze plas broedde ooit een kolonie kokmeeuwen. 

Nu waren er geen vogels te zien.

Alhoewel, wat zagen we daar? Het was een vlucht snippen, herkenbaar aan de lange snavels.

En wat deden die vreemde vogels daar, dwars door het heideveld lopend?

Er waren veel mensen op pad, dankzij het mooie weer. 

Deze meneer fietste met een grote camera op z'n schouder.

Er zijn nog altijd mensen die niet kunnen lezen....

Ook de ruiters genoten van het mooie weer. 

Ruiters en mensen die hun pony uitlieten.

Het laatste stuk van de route gaat langs de straat. Dat vonden we niet zo leuk, dus we liepen een zelfbedachte route terug. En maar goed ook! Want toen zagen we het! We dachten eerst dat er papieren zakdoekjes lagen, maar het was dus ijshaar!

Een prachtig natuurverschijnsel. Heel bijzonder! 

Ik ben zó blij dat ik het eindelijk heb gezien.